
Zielona-Korzeniec i okolice - dzielnica
D Ą B R O W A G Ó R N I C Z A 2 0 1 4 - 2019
UL. LIMANOWSKIEGO
Jest to najdłuższa ulica w dzielnicy. Rozpoczyna się tuż za przejazdem kolejowym przy ulicy Konopnickiej, a kończy połączeniem z ulicą Powstańców. Przy ulicy zachowały się liczne topole wyniosłe, drzewa, które dawniej dominowały w całej dzielnicy. Ulica powstawała wraz z rozwijającym się przemysłem Dąbrowy Górniczej. Do dzisiaj można jeszcze napotkać domy, które pamiętają czasy początków XX wieku dawnej kolonii Łabędzka i Dębniki. Położona w bezpośrednim sąsiedztwie dworca kolejowego Dąbrowa Górnicza - Główna. Przy ulicy Limanowskiego, istniało kilka przedsiębiorstw produkcyjnych, magazynów (między innymi dawnego WPHW czyli Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Wewnętrznego), oraz sklepów spożywczych. Dzisiaj istnieją dwa małe sklepy spożywcze, w okolicach skrzyżowania z ulicą Robotniczą i przy końcu ulicy, oraz składnica złomu w miejscu dawnych magazynów. Przy końcu ulicy, w końcu XX wieku, wybudowano osiedle złożone z trzech bloków mieszkalnych. Budynki te znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie dawnych osadników zanieczyszczeń stałych pobliskiej oczyszczalni ścieków. Stawiki, bo taką noszą zwyczajową nazwę, w dniu dzisiejszym przypominają raczej naturalne sadzawki. Brzegi mocno zarośnięte roślinnością bagienną, stwarzają niecodzienny widok. Podobno w latach przedwojennych znajdowała się tutaj szkoła. Dzisiaj jest to budynek mieszkalny, mocno zdewastowany.
ZWIĄZANE Z NAZWĄ
LIMANOWSKI Bolesław - (1835 - 1935)
Historyk, socjolog i publicysta. Jeden z pierwszych działaczy polskiego ruchu robotniczego. Od 1860 roku związany z obozem "czerwonych". W latach 1861-1867 na zesłaniu. Od 1878 roku przebywał na emigracji, głównie w Szwajcarii. W 1881 roku utworzył "Lud Polski", a w 1892 roku współtworzył PPS. Dzialacz Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich. Po rozłamie w PPS w roku 1906, popierał PPS Frakcję Rewolucyjną. Podczas I wojny światowej popierał i patronował Legionom Polskim oraz akcji niepodległościowej Piłsudskiego. W latach 1922-1935 Senator z ramienia PPS. Po roku 1926 występował przeciw dyktaturze sanacji. Był pierwszym socjalistycznym publicystą polskim. Nie stanął jednak po stronie socjalizmu marksistowskiego. Jako historyk zajmował się przede wszystkim dziejami porozbiorowymi Polski. Główne prace: "O kwestii robotniczej" (1871), "Historia demokracji polskiej w epoce porozbiorowej" (1901).