
Zielona-Korzeniec i okolice - dzielnica
D Ą B R O W A G Ó R N I C Z A 2 0 1 4 - 2019
UL. CUPIAŁA
Jedna z ciekawszych ulic w dzielnicy. Zabudowana w większości domkami jednorodzinnymi. Do ulicy Cupiała zaliczono również niewielką uliczkę za budynkiem szkolnym, przy której wybudowano trzy bloki mieszkalne 3-kondygnacyje (parter + 2 piętra). Osiedle potocznie nazywane jest osiedlem nauczycielskim, bowiem niegdyś właśnie w tych budynkach, mieszkała większość z pracujących w pobliskiej szkole, nauczycieli. Właściwa ulica Cupiała, zaczyna się zaraz za zjazdem z wiaduktu kolejowego, będącego przedłużeniem ulicy Łańcuckiego, skrzyżowaniem z ulicą Łączącą. Po lewej stronie znajduje się osiedle przy ulicy Skalskiego (tzw. milionowe, ponieważ w momencie budowania, koszt jednego domu wynosił około 1 miliona ówczesnych złotych). Po prawej stronie znajduje się stara pokopalniana hałda. Niegdyś to miejsce było zabudowane bardzo małymi domkami, bez wygód, zbudowanymi prawdopodobnie przez dawnych robotników pobliskiej kopalni węgla. W dniu dzisiejszym teren wybrukowano, a domy w niczym nie przypominają tych z przed kilkudziesięciu, kilkunastu, a nawet kilku lat. W dalszej części ulicy Cupiała, spotykamy wyłącznie zabudowę jednorodzinną. Domy otoczone są ogrodami, w których uprawia się przydomowe warzywa. Są też liczne sady owocowe, jednak obecnie wypierane przez roślinność dekoracyjną, taką jak różnego rodzaju iglaki i ogródki skalne. Ulica kończy się skrzyżowaniem z ulicą Olszową, prowadzącą w pobliże kąpieliska Pogoria III.
ZWIĄZANE Z NAZWĄ
CUPIAŁ Jan - (1882 - 31.03.1941)
Działacz robotniczy, poseł socjalistyczny. Wstąpił do PPS w 1905 roku jako członek organizacji w Myszkowie. W czasie rewolucji 1905 roku, brał czynny udział w organizowaniu demonstracji w Zawierciu i okolicach. Po emigracji w 1909 roku wrócił do Zagłębia Dąbrowskiego. Z powodu działalności politycznej, wielokrotnie więziony w Będzinie i wysłany na zesłanie do Rosii. Jednak ze względu na przepełnienie więzień, został skierowany do Rygi. Przebywał na Krymie i Kaukazie. W 1915 roku wyjechał do Charkowa. W 1917 roku został wybrany członkiem RDR i skierowany do pracy wśród robotników w Zaglębiu Dąbrowskim. W latach 1918 - 1939, był sekretarzem OKR. Główny inicjator budowy "Domu Ludowego" (późniejszego kina Bajka). W okresie II wojny światowej tworzył "trójki bojowe". Działał w Gwardii Ludowej. Aresztowany przez niemckie Gestapo 12 kwietnia 1940 roku i wywieziony do obozu w Dachau, gdzie został stracony.